Co batemento do crecemento irrefrenado do metabolismo das sociedades industrializadas contra os límites do planeta (de recursos e sumidoiros), chegou o momento histórico de lle pormos fin ao crecemento. Na nova época que este feito inaugura o que cómpre é repartir, e ese debe ser o novo lema que guíe toda política. Repartir os recursos que nos quedan entre os diversos países, e dentro destes entre todas as persoas que os habitan (e habitarán). Repartir eses recursos entre as necesidades actuais e futuras. Repartir os custos da desfeita que nos deixa a época de medre desquiciado do capitalismo. Repartir o uso dos sumidoiros planetarios. Repartir o traballo asalariado. Repartir os labores de coidado mutuo e da biosfera. Repartilo todo. Ese é o deber ético e político do noso tempo.
Lo último de Breves
Cuando alguien está al borde de un precicipio, lo que tiene que hacer es...
¿Qué diferencia hay entre la catadura moral de los padres que dejan morir a una hija
Gaia, el Sumak Kawsay y el Decrecimiento son tres planos de la revolución antropológica y civilizacional
Va siendo hora de recuperar una frase que deberíamos decir con más frecuencia, muchísima más frecuencia.
Buena parte de los problemas al debatir sobre el colapso, vienen por un uso tergiversado y