A abundancia enerxética fixo de pegamento para manter artificial e precariamente unidas as clases sociais. Mais rematada a era da abundancia enerxética, e con ela o crecemento económico continuado que alimentou cunha parte sempre crecente (no tempo, non relativamente) da torta o chamado Estado do Benestar, as clases sociais volven ao seu estado natural: separadas e confrontadas con intereses irreconciliables.
Lo último de Breves
La UE no tiene derecho a decidir la conversión de España en zona de sacrificio, pero
¿Se supone que tenemos que creer que nuestros gobiernos saben lo que hacen, que toman decisiones
El caos climático no se va a resolver impulsando las energías renovables...
Nacer e morrer non marcan o comezo e a fin da existencia.
Dicen que el Socialismo es ineficiente. Pero siempre será mejor viajar en un coche ineficiente que...