Nesta época da sociedade de consumo o terreo de batalla social coido que non debería ser (só) a rúa e a fábrica, senón o supermercado. A folga de consumo permanente penso pode ser a ferramenta da loita de clases que supere a folga laboral. Deixarmos de mercar ás grandes empresas que son a fin de contas as que determinan a política económica, mediante un boycott selectivo, pode ter un meirande efecto que deixar de traballarmos un día en todas as empresas e protestar na rúa diante do goberno monicreque de turno, ademais de ser algo ao alcance de todos: traballadores e parados, fixos e precarios. Este sería só un paso nun abandono da mecánica capitalista, que combinado coa autoxestión a todos os niveis, o abandono da banca non-ética, a autoprodución de alimentos e a economía alternativa para fornecernos doutros bens básicos mediante troca, bancos de tempo e moedas complementarias/alternativas, pode ir creando o modelo que substitúa na práctica —sen esperarmos máis, sen demandalo a ninguén— un capitalismo agoniante. A verdadeira folga revolucionaria é comezar a vivir sen capitalismo.
Lo último de Breves
O lo hacéis vosotros, o lo haremos nosotros. Y poner el marcha el cronómetro...
Maybe it's time to reverse Carnival's wake-up call, maybe it's time to listen to Gaia's screaming
Cada vez veo más seguro un futuro en el que los nietos de quienes abandonaron el
Dándole la vuelta al manido y desarrolista concepto de «países en vías de desarrollo», y habida
Cuando alguien está al borde de un precicipio, lo que tiene que hacer es...