Nesta época da sociedade de consumo o terreo de batalla social coido que non debería ser (só) a rúa e a fábrica, senón o supermercado. A folga de consumo permanente penso pode ser a ferramenta da loita de clases que supere a folga laboral. Deixarmos de mercar ás grandes empresas que son a fin de contas as que determinan a política económica, mediante un boycott selectivo, pode ter un meirande efecto que deixar de traballarmos un día en todas as empresas e protestar na rúa diante do goberno monicreque de turno, ademais de ser algo ao alcance de todos: traballadores e parados, fixos e precarios. Este sería só un paso nun abandono da mecánica capitalista, que combinado coa autoxestión a todos os niveis, o abandono da banca non-ética, a autoprodución de alimentos e a economía alternativa para fornecernos doutros bens básicos mediante troca, bancos de tempo e moedas complementarias/alternativas, pode ir creando o modelo que substitúa na práctica —sen esperarmos máis, sen demandalo a ninguén— un capitalismo agoniante. A verdadeira folga revolucionaria é comezar a vivir sen capitalismo.
Lo último de Breves
El hecho de que no tengamos el más mínimo plan de relocalización productiva de elementos básicos
Podríamos decir, parafraseando aquello, que la guerra es la continuación de la economía (crecentista) por otros
...apostemos por hibridar lo más salvable de la Modernidad con una Premodernidad expurgada de dominaciones e
Quienes defienden el GND parecen olvidar que son las sociedades del Sur las que no van
Si no aceptamos que debemos renunciar a mucho, acabaremos perdiéndolo todo.