Hoxe quero compartir unha reflexión cultural e histórica que naceu a partir do comentario de Felipe Senén o pasado sábado en Melide acerca de que Mini & Mero compartían con Bob Dylan e The Beatles unha nasalidade ao cantar propia das culturas célticas.
Remoendo nisto deume hoxe por pensar o seguinte: se non fora polos galegos, hoxe non teríamos o rock’n’roll. Pode que ao ler isto calquera bote un sorriso escéptico, pero convido a calquera a avaliar a lóxica da miña reflexión:
- Segundo apunta a propia tradición irlandesa e certos estudos xenéticos modernos, os gaels de Eire procedían de Galiza e do norte céltico da Hispania en xeral (a lenda dos fillos de Mil, os milesians). Iso quere dicir que lles exportamos a cultura e a etnia que despois evoluiría para converterse na admirada cultura céltica irlandesa.
- Os emigrantes irlandeses, descendentes daqueles milesians, levaron a súa música folk aos Estados Unidos.
- Daquela música derivou co tempo o country.
- Da fusión do country co blues (e rhythm-n-blues) dos descendentes dos escravos negros traídos de África, naceu o rock’n’roll primitivo, e del derivaron ao longo das pasadas décadas toda unha serie de estilos, desde o rockabilly ata o rock electrónico, pasando polo punk, o rock progresivo, o heavy metal ou o grunge.
Xa que logo, entendo eu que grazas a aqueles conquistadores (ou simples emigrantes?) galegos que chegaron a Irlanda, varias xeracións en todo o mundo levamos desfrutado desta nova música mestiza, a máis destacada das músicas populares desde mediados do século XX. Ou?
Segundo esto o rock bravú non sería senón unha volta ás orixes. Interesante hipótese.