//

Breve lexitimación da obxeción/insubmisión/desobediencia fiscal

Punto nº 1: Se o Estado que lle solicita aos cidadáns o pagamento dos seus impostos é un Estado Democrático, deixará que sexan eles os que elixan a que se destinarán eses cartos dentro dos seus orzamentos xerais.

Punto nº 2: Se o Estado non é democrático, non está lexitimado para solicitar a contribución fiscal dos cidadáns a uns orzamentos que non foron decididos por eles.

Manuel Casal Lodeiro, Barakaldo (1970). Escritor, divulgador, activista, aprendiz de labrador y de padre.

7 Comments

  1. Veño de ler o artigo «Libertad, calidad democrática y carga fiscal» de Vicenç Navarro en Attac e é un pouco contraditorio co que ti dis. Pódese ler en: http://www.attac.es/libertad-calidad-democratica-y-carga-fiscal/
    Conste que creo que a insubmisión ou obxección fiscal están moi xustificadas en moitas ocasións.
    A tese do señor Navarro é que nos países con maior déficit democrático a presión fiscal e a redistribución da riqueza é moito menor que en aqueles países nos que nas institucións representan mellor á cidadanía.
    Segundo el, o estado español ten unha deficiente calidade democrática e por iso a presión fiscal é baixa (e maiores as desigualdades).

  2. Pois sen ler aínda o artigo, se esa é a tese, non me parece un argumento contra o que eu escribía. A mera constatación dunha correlación entre baixa calidade democrática e baixa presión fiscal, de existir, non lexitima que un Estado non-democrático deba manterse cos cartos dos cidadáns. Que o manteñan os que teñen o poder de decidir!

  3. O problema do que dis é que hai moitas cousas que é moi difícil afrontar individualmente, e é necesaria a concorrencia de moitas persoas para levalas a cabo. Refírome a educación, a sanidade, as pensións, etc. É certo que tamén se poden privatizar, pero dese xeito exclúese da posibilidade de acceder a estes servizos a maioría máis pobre.
    En mi opinión a obxección fiscal está xustificada nalgún caso, mais non sempre.

  4. Gracias, Zuro. La verdad es que era lógico que esa misma reflexión ético-política la hiciera otra gente antes y que seguramente lleguen a lo mismo otros cada vez con más frecuencia. La gente al final acaba atando cabos.

Deja una respuesta

Your email address will not be published.

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.

Lo último de Economía

Futuro feudal

Cada vez veo más seguro un futuro en el que los nietos de quienes abandonaron el

Progresismo

Cuando alguien está al borde de un precicipio, lo que tiene que hacer es...