///

Crisis: La pregunta del millón

Si el Gobierno español quería realmente ayudar a los ciudadanos y a las pequeñas empresas a superar la crisis, ¿por qué le dio su millonaria ayuda a los bancos en lugar de dársela directamente a aquellos? El Estado dispone de mecanismos y medios financieros propios para hacer llegar ese dinero sin intermediarios a las manos de quienes lo necesitan (y de quienes procede al fin y al cabo). En lugar de ello, se lo entrega sin poner condiciones (al contrario que otros Estados más decentes) a unos injustificables intermediarios, que para más recochineo son responsables de la propia crisis. ¿Qué explicación tiene esto? ¿Qué respuesta pueden dar ante esta pregunta del millón de la crisis que nos estamos haciendo millones de ciudadanos?

Un sistema en el que sucede esto ¿es realmente una Democracia (gobierno del pueblo)? Si los ciudadanos pudiésemos realmente decidir ¿hubiéramos entregado la ayuda a los bancos o directamente a quien la necesitase? …Que cada quien saque sus propias conclusiones sobre esta supuesta Democracia.

Manuel Casal Lodeiro, Barakaldo (1970). Escritor, divulgador, activista, aprendiz de labrador y de padre.

2 Comments

  1. mmmmm… a min, a verdade, alternativas tipo «pan para o pobo de roma» non che me parecen demasiado axeitadas. Entendo que estes señores se ven obligados a atender as necesidades dos que chaman á sua porta pedindo esmola, sobre todo se traen no peto as contas do resto da xente… A Democracia que coñecemos é un equilibrio de poderes modulado polos grupos de presión. Non sendo grupo de presión case non tes sitio para facer que a tua voz sexa escoitada…

  2. Por que lle dan axuda aos bancos? Porque xa o dicía miña nai «os ricos ensinan aos pobres». Poder e Estado no capitalismo van da man, e o poder está no gran capital, o mesmo que financia os partidos, as campañas, o mesmo que está en bancos e empresas (bancos socios de empresas ou empresas socios de bancos: capital comercial, produtivo e financeiro entrecruzados). Porque as grandes fortunas perderon na ruleta do mercado especulativo e queren seguir a xogar, e a drenaxe do excedente ven de onde sempre: dos de abaixo, do proletariado, do pobo, da xente de a pé, dos desherdados da terra ou como se lle queira chamar. Porque primeiro escravizaron (literalmente), logo cargaron á xente de tributos e servidumes, logo fixéronnos vender o seu traballo por un salario cativo, logo endebedáronos coa fantasía do consumo… unha clase dominante ou outra, segundo se foron sucedendo, acabaron por imitar á anterior e deixaron á gran masa da poboación relegada a alimentar co seu traballo os privilexios duns poucos. Porque inventaron un xogo para que nos sintamos partícipes do poder, a liberdade para elixir entre Pepsi-cola ou Coca-cola, entre Skip ou Ariel, entre Ford e Citroen, entre TVE ou TELE 5, entre PP ou Psoe, entre Bush ou Obama, entre o Banco de Santander ou BBVA… pero nunca buscar a elección fóra do seu campo de xogos (iso é radical, é contra- e anti- e alter-, é violento, é fanático, é… é a negación do que pretenden), porque non é democrático, non é a SÚA democracia. Porque o pobo é como todo organismo consultivo, hai que perguntarlle (de vez en cando e sen pasarse) pero non necesariamente hai que facerlle caso. Se o pobo acerta co que está decidido de antemán terán a excusa perfecta, se o pobo erra sempre se poderán reinterpretar as promesas electorais ou esquencelas porque gobernar tamén consiste nisto. Porque o mundo nunca mudou por unha alianza entre ricos e pobres ou por facer xenuflexións diante dos señores que nos gobernan.

Deja una respuesta

Your email address will not be published.

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.

Lo último de Economía

Futuro feudal

Cada vez veo más seguro un futuro en el que los nietos de quienes abandonaron el

Progresismo

Cuando alguien está al borde de un precicipio, lo que tiene que hacer es...