As miñas propostas para un Plano de Acción Anticapitalista Galego no 2009

A convocatoria posterior ao FSGal que nos ha xuntar mañá en Compostela para comezarmos falar entre movementos sociais e activistas a título individual, deume a ocasión de plasmar unha serie de propostas na liña do que defendía no meu último post. Velaquí o que propoño de cara a un Plano de Acción Anticapitalista na Galiza no ano a piques de comezar:

Propostas no Terreo da Comunicación:

• Comunicación interna entre os movementos: optimizar o emprego de ferramentas online:
  • un wiki como ferramenta estratéxica para elaborarmos conxuntamente propostas, campañas, materiais comunicacionais, etc. e darmos continuidade aos encontros presenciais;
  • dotarmos de RSS a todos os webs dos movementos; crearmos un lugar común de referencia onde publicarmos un agregador de novas RSS e unha axenda RSS que xunte todas as convocatorias e actos dos movementos sociais galegos;
  • crearmos unha lista de correo de coordinación interna;
  • crearmos un boletín ao que se subscribiren persoas interesadas en coñecer convocatorias, etc. (complemento ao agregador e axenda RSS);
  • difundir a encriptación PGP entre os movementos para asegurar privacidade;
• Comunicación externa (ao resto dos cidadáns):
  • aproveitarmos ao máximo a comunicación de guerrilla;
  • considerarmos a conveniencia e posibilidade de crearmos unha especie de xornal impreso, que se xeraría distribuidamente en formato PDF para ser despois imprimido e distribuido localmente por activistas por toda a xeografía galega.

Propostas organizativas:

• Funcionarmos en rede creando nodos funcionais, para coordinación e dinamización de áreas concretas: estratexia, comunicación, alternativas económicas, etc.

Propostas de acción socioeconómica:
Habida conta de que o Capitalismo vai a velocidade de cruceiro cara ao seu propio colapso -a mais tardar tras o cénit do petróleo-, irmos poñendo en marcha -mediante campañas, apoio mutuo, coordinación, compartición de recursos, formación, difusión, etc.- como única opción viable tras o seu derrubamento, outro modelo socioeconómico, baseado en:

• Decrecemento, obxeción ao consum(ism)o, boycotts comerciais.
• Economía alternativa, social e disidente paralela á capitalista.
• Comercio local+ético+responsable.
• Moeda alternativa galega: poderían ser os galeuros, abertos ao control da pluralidade de movementos ou cidadáns e non só da Asociación Fillos de Galicia, ou unha nova que se crease.
• Sistemas de troco e bancos de tempo.
• Economía autocentrada (local=Galiza).

Con esa economía fóra do sistema, conseguiríamos darlles onde máis lles doe, e onde máis poder temos: na compra cotía. Xa que un euro ten máis poder ca un voto, e exercemos o noso poder como consumidores todos os días, contra cada 4 anos como votantes, teríamos a maneira de causarlles perdas económicas ás grandes empresas nun momento de gran debilidade delas. Imaxinemos p.ex. un boycott capaz de restar un 5% de vendas a unha gran empresa: sería xa algo que os obrigaría a reaccionar, non é?

(«Non fagas o que máis che apetecería facerlle ao teu inimigo, senón aquilo que menos lle gustaría a el que fixeses.»)

Ademais, e o máis importante: estariamos a construir o único salvavidas que imos ter cando o Capitalismo colapse pola súa propia irracionalidade.

Proposta política:
Finalmente non podemos renunciar á participación no sistema electoral, porque aínda que o rexeitemos por principio, ofrece unha oportunidade demasiado boa de chegar á xente. Por que non aproveitala, instrumentazila ao noso favor? Introducirnos no sistema coma un cabalo de troia?

Propoño crearmos unha opción electoral baseada na Democracia Directa que levase as iniciativas e voto dos movementos sociais tanto ás campañas electorais (e con iso a moitos milleiros de persoas vía medios de comunicación tradicionais), como ao propio parlamento galego se se obtén aínda que fose 1 só/a parlamentario/a.

Podería ser algo semellante a Democracia Directa Digital, pero limitando o voto que trasmitiren os nosos electos, a aquelas persoas inscritas nos movementos ou ampliando o círculo ate o conxunto dos cidadáns, se se prefire, à la D3. A tecnoloxía existe e non é complexo de artellar: todo o mundo ten un móbil capaz de enviar un voto por SMS cada vez que os nosos electos teñan que participar nunha votación parlamentar, e para que non o teña, ou prefira, argallaríanse outros sistemas: Internet, locais públicos de votación, centraliñas telefónicas, etc. O sistema que tomo como referencia está descrito en http://www.d-3.info/wiki/index.php/Sistema_D3

E habería que presentar esta candidatura troiana xa ás eleccións do 1 de Marzo.

Conseguiríase un duplo obxectivo con esta nova opción electoral:

• Visibilizar a loita e as propostas cidadás/sociais, forzando a súa entrada no debate político, cando menos durante o periodo electoral, e alén se se obtén representación.
• Deslexitimar a pseudodemocracia partidista ao facer ver que existe outra maneira de facer política, vía un auténtico empoderamento popular, unha auténtica soberanía, grazas á democracia directa. Axudaría a socavar o imaxinario da falsa representatividade parlamentar.

Todo isto conformaría un triángulo cuxos 3 vértices serían:

• Acción economica.
• Acción política.
• Comunicación.

…ou, dito doutra maneira:

• Outra economía.
• Outra política.
• Outra comunicación social.

Quedaría algo máis que valorar, un novo eixo de acción, se cadra: a acción directa e/ou desobediencia civil, complementaria das outras.

Espero que estas propostas poidan chegar ao debate de mañá e contribuír a definirmos unha estratexia eficaz de cara á loita no 2009 na Galiza.

(Grazas a Susan George, Carlos Taibo e tantos outros pola inspiración.)