O PSOE erra na súa resposta á crise… pero o BNG tamén

O BNG por boca de Francisco Jorquera criticou as medidas e a diagnose que o PSOE fai da crise económica actual.

Pero eles non acertan moito máis.

Segundo o BNG o PSOE erra na diagnose porque considera o problema conxuntural. Aí de acordo. Pero eles tampouco falan para nada da causa subxacente do fenómeno do cénit do petróleo.

Eles ciritican ao PSOE polas medidas para combater a crise. De acordo, son mesmo regresivas social e politicamente e non van amañar nada, posiblemente empeoren a cousa. Pero o que o BNG propón (orzamentos expansivos, desenvolvemento de infraestruturas, etc.) non é tampouco o camiño, porque se non recoñecen que é preciso un plano de choque para o decremento controlado e a transición enerxética, o seu é outro cul-de-sac socioeconómico.

Jorquera fala dun necesario cambio de modelo. Si, ten razón, pero o modelo alternativo que eles propoñen, aínda que ten aspectos positivos (combate contra a economía especulativa, p.ex.), non é senón unha reforma esquerdista dun modelo inviable: o modelo de crecemento permanente. É preciso que a esquerda nacionalista deste país abra os ollos e vexa que estamos abocados a unha transición a un modelo de sociedad que gaste moita menos enerxía e que a produza dunha maneira máis distribuida e local. Esa transición require un decrecemento económico controlado, porque crecemento económico e crecemento do consumo enerxético van necesariamente da man e ese camiño só ode conducir ao colapso, debido ao límite que impoñen as propias leis da naturaleza.

As medidas na miña opinión deberían incluir nunha política realista:

• Revisión de todos os planos de investimento público baixo un escenario permanente de petróleo caro.
• Promoción da soberanía alimentar e enerxética galega.
• Plano para a relocalización da economía e da sociedade.
• Impulso maior da revitalización do agro en termos de sustentabilidade e de recuperación de sistemas de produción non dependentes do petróleo.
• Aposta decidida por biofertilizantes, enerxías renovables e iniciativas empresariais non dependentes do petróleo.
• Reorientación da economía produtiva cara o consumo interno.
• Impulso do trasporte público. Penalización do trasporte privado non eficiente.
• Supeditación total da economía ao benestar social.
• Abolición pública do mito do crecemento sostible.
• Penalización do consumismo e da publicidade.
• Promoción de moedas locais complementarias, bancos de tempo e sistemas de troco.
• Adopción do Oil Depletion Protocol (como xa comezaron facer algúns gobernos locais noutras partes do mundo) e promoción do mesmo entre os concellos galegos.

(Engadidos 22/06/2008:)

• Decidida promoción do teletraballo.
• Substitución dos combustibles fósiles no trasporte público. Despregue de tranvías nas cidades.
• Creación de liñas férreas de cercanías nas principais áreas urbanas.
• Promoción do uso da bicicleta nas cidades. Creación de vías ou carrís exclusivos para bicicletas.
• Peatonalización e disuasión do uso do coche privado nos centros das cidades.
• Promoción do uso compartido de vehículos (sistemas de car-sharing) e do seu aluguer.
• Axudas para que os cidadáns (sobre todo urbanitas) poñan en marcha hortas de auto-abastecemento (ref. en Porto, proxecto Horta na Porta). Formación, apoio económico, redución de xornadas e movilización do bano de terras nos territorios periurbáns.
• etc.

(Engadido 28/06/2008:)

O informe da AIE «Saving oil in a hurry» (febreiro de 2005) proporciona toda unha serie de medidas para a diminución do consumo, e del pódense sacar medidas que poden significar aforros moi significativos a baixo custo. Algunhas das medidas poderían aforrar ata 1 millón de barriles (a nivel mundial) e custar menos de 1 dólar por barril aforrado.

(Engadido 21/08/2008:)

Como xa recoñecía en declaracións á prensa o xefe da General Motors, o tempo dos coches que consumen derivados do petróleo rematou. O etanol será unha solución temporal pero hai que ir cara aos coches eléctricos. Loxicamente, engado eu, cunha electricidade producida de xeito sostible, e local, p.ex. no propio coche mediante paneis solares, ou en centros de abastecemento eléctrico que produzan mediante eólica, minihidráulica, solar, etc. Polo tanto a Xunta debería promover o desenrolo de coches eléctricos e subvencionar a súa adquisición. Para unha mobilidade persoal de curtas distancias, como a maioría das que se producen no interior da nosa dispersa Galiza, son unha solución idónea.

(Engadido 22/08/2008 para incluir algunhas medidas inicialmente publicadas como comentarios ao pé da miña Carta aberta aos políticos galegos: )

• Reforma fiscal segundo criterios ecolóxicos.
• Subvencións e vantaxes fiscais para as empresas e iniciativas cidadáns que potencien os circuitos curtos produción-consumo.
• Obrigar a poñer paneis solares nos edificios, miniturbinas eólicas e outros sistemas de autoabastecemento enerxético.
• Incluir na normativa de construción a obriga de illamento térmico.
• Gravar cun imposto especial as bombillas incandescentes e outros sistemas de uso enerxético non-eficientes.

(Engadido 31/08/2008:)

Potenciar os mercados locais, prazas de abastos, feiras parroquiais mensuais e outros medios para a relocalización e a soberanía alimentares, para o contacto directo entre pequenos produtores e comerciantes e os consumidores, e para a trasparencia no comercio de alimentos. Realizar campañas públicas de difusión e incentivar unha volta aos hábitos de consumo alimentar sustentables e locais. Son medidas que reclama p.ex. para toda Galiza o Sindicato Labrego Galego baixo o nome de mercados da trasparencia.