Archivo mensual: febrero 2008

Grazas a Alberto por esta patada recén enviada:

Entrando en Coruña por Alfonso Molina la mañana del domingo 24 de febrero los paneles informativos de la DGT mostraban una curiosa exhortación:

‘Carmen, ponche o cinto!’

Si yo fuese Carmen no sabría si decidirme por el cinto o por el ponche, pero sorprende que sea la DGT la que ofrece tales alternativas.

Reconozcamos que seis horas después ya les había llegado el chivatazo y habían corregido a un sobrio (por la falta de ponche) y correcto gallego: ‘María, pon o cinto!’

Parece que o tradutor cheísta-reflexivo ataca de novo!! 😀

Parece que o detestable software de tradución automática que usou (?) Banesto está a facer estragos nalgún outro sitio. Hai uns días chegoume un e-mail non solicitado que remataba cun párrafo que incluía este arrepiante galego:

Se estás interesado, non dubides en inscribirche na nosa páxina para sumarche á elaboración deste novo e ambicioso proxecto (…)

Hoxe o presentador do telexornal do mediodía (cuxa fonética xa podían ter outros!) comentou que á hora na que se estaba emitindo este noticieiro da TVG, en Cuba eran as 8:30 da mañá e o país comeza a espreitarse. Dado que espreitar non é o mesmo que espertar, senón:

1. Vixiar con atención e disimuladamente. 2. Observar atentamente.

…xa imaxino aos cubanos espiándose os uns aos outros, como nas peores épocas do estalinismo na Europa Oriental.

Mágoa escoitar como Anxo Quintana, o líder dun partido que basea supostamente a súa ideoloxía na defensa da cultura e lingua do seu pobo, comete erros tan tremendos no uso desa lingua como o «a pesares de» que aínda lle escoitei onte. E non é o unico, coido lembrar que a conselleira de Cultura, do mesmo partido, tamén mete a pata no mesmo burato. Que país! Que líderes! :-((

Hai un par de días os xornalistas da Crónica das 2, de Radio Galega (van camiño de se converteren nas estrelas deste blog este ano!) fixéronme rir pronunciando a tan-famosa-de-súpeto organización AGIR como ‘allir’, en troques de ‘axir’ como se escribe en galego coa ortografía oficial. Ou querían insultar con esa pronuncia aos reintegracionistas en conxunto (podían en todo caso pronunciala á portuguesa!), ou ben descoñecen a existencia do verbo axir en galego. Lamentable en calquera caso.

Onte na Crónica das 2, en Radio Galega, os xornalistas de informativos seguiron a dar patadas ao galego: ademais de insistiren 2 delas na pronuncia complekso (vid. anterior patada sobre a taksa) , regaláronnos un por elo e un oficiña. Non teñen unha equipa de corrección lingüística que ademais de revisar previamente os textos que han ler, os corrixa a posteriori cando pronuncian mal ou meten patadas en textos non revisados? Que vergonza para unha radio pública!!!

Pobriños xornalistas! Tanto laicismo por aquí, laicidade por alá… e ao final inventan a laicicidade (virá de laicico?): escoitado en Radio Galega, o 1 de febreiro.

Veño de ler (nun periquete, por certo) o último libro que recibín de agasallo co meu pedido do Biblos Clube: O humor non engorda…!!! do humorista gráfico Kiko da Silva. E en efecto non engorda, non: pero dá ás veces demasiadas patadas ao idioma. É unha mágoa que nin o autor nin os editores se tomaran a molestia de corrixir os numerosos erros lingüísticos que conteñen os chistes gráficos incluidos nesta antoloxía. Velaquí os que eu detectei:

• – Xa poderiamos comezar polo propio título: a que veñen eses puntos suspensivos seguidos de 3 admiracións? Teñen o máis mínimo sentido lingüístico? Que información achegan á frase?
• – Numerosos Jo, Joé e Joer, claramente casteláns.Creo que non lin un só carallo, por certo, que sería unha das alternativas galegas a esa exclamación, só un carafio.
• – Eu vos declaro marido e muller… (p.19).
• – …estos… (p. 24)
• – …xauría… (p. 25)
• – …para ver se cola (p. 27)
• – Vou a denunciar… (p. 29)
• – …comezar a encher… (p. 31)
• – Vos dixen… (p. 35)
• – …volveron a subir… (p. 35)
• – …podrán… (p. 42)
• – Asco de tempo… (p. 43)
• – Cantas veces te teño dito… (p. 44)
• – …estén… (p. 49)
• – …valeira… (p. 51)
• – …trola… (p. 56)
• – …un ave voador… (p. 57)
• – …cor vermello… cucharada… (p. 63)
• – Lugar libre de fumos (p. 80)
• – …disfraze… guai… (p. 82) (O modismo castelán poderíamolo pasar)
• – Estos sí que… (p. 84)
• – …para vir a velo (p. 88)
• – …viña a pedir… (p. 89)
• – …volveu a subir… (p. 90)
• – …o réximen (p. 91)
• – Vou a poñerme… (p. 94)
• – …volve a defender… (p. 94)
• – …valeiro (p. 95)
• – …primaveira… a sangue (p. 96)
• – …sigo… (p. 99)
• – …Baraxas (p. 101) (refírese ao topónimo madrileño: en todo caso, de o poñer en galego… non debería ser Barallas?)
• – …para ir a mexar… (p. 103)

E xa non digo nada da acentuación, que optei por pasar por alto! Sería moito pedir un pouquiño máis de coidado e limpar estes castelanismos ou castrapismos? É especialmente grave se pensamos que estiveron saíndo na prensa diaria no xornal de máis tirada de Galiza.

O outro día os meus ollos pousáronse -para o meu arrepío- nun escaparte dunha oficina de Banesto: formando parte da cartelaría dunha campaña na que non sei que carallo de produto bancario promocionaban, puiden ler: algo así como abre unha conta de tal tipo e…» lévache un TV LCD». :-O

Quen é o que cha leva? O director da oficina de Banesto? Non o mencionan. É máis que evidente que é unha tradución perralleira do castelán «y llévate…».

E non lles dá vergonza. E o peor é que é moi probable que ninguén dos empregados nin dos clientes se queixara para que o retirasen. Eu non son cliente pero estou por entrar un día e esixirlles que ou aprenden a escribir en galego ou que retiren ese cartel contaminador.