Diversos autores teñen sinalado que moitas das mouras das nosas lendas agachan en realidade a figura da nosa Vella Deusa pancéltica. Tamén grazas a José Manuel Barbosa coñecemos da presenza na Galiza da pegada de Dana/Anu/Ana, aínda conservada en topónimos coma Anamán. E precisamente grazas a unha conversa na comunidade Desperta do teu sono (no
Consultando o glosario da lingua protocéltica da Universidade de Gales sorprendeume atopar a palabra *korda co significado de grupo de persoas, familia. Inmediatamente veume á cabeza a expresión ser da corda de: «Este neno só xoga cos que son da súa corda», «Non me dá moito que falar, non é da miña corda», etc. Se
…Ou máis ben debería dicir unha variante na miña hipótese de orixe céltica lanzada hai algúns anos nas páxinas de Fillos de Galicia. Penso que ademais da posibilidade dunha orixe Ando-Balo deberíamos considerar plausible outra en And-Abalo, sendo Abalo se cadra un antropónimo tamén céltico. Abalo témolo presente como apelido (é coñecido por exemplo Mariano
E sobre o recorrente debate ortográfico da lingua galega digo eu (unha vez máis): e logo por que non íamos poder ter unha lingua con dúas ortografías? Penso que os galegos temos feito cousas máis difíciles: como ter unha lingua durante séculos… sen ningunha ortografía 😉
No último número do Novas da Galiza Rubém Melide apuntaba unha suposta orixe céltica do topónimo Bertamiráns (lugar capital do concello de Ames), dando a entender a súa relación co etnónimo bretóns. Aínda que Melide non dá explicación no seu artigo acerca de como de bretón podería ter derivado Bertamiráns, eu coido que a teoría
Aí atrás estiven dándolle voltas á posibilidade de o nome do lugar de Quistiáns, na parroquia de Bugallido no concello de Ames, provir dun nome de persoa, por medio da seguinte derivación: *Quisto -> *Quistelo / *Quistilo (hipocorístico) -> *Quistiláns (patronímico plural) Nese caso significaría «os da familia do pequeno Quisto». Teño para min que
Hai uns días que a miña nai me ensinou unha canzón de arrolar que seica lles cantaba a miña avoa: Rebe, rebe, reberrola quen te ha d’acalentare? Túa nai vai no muíño e teu pai vaina (foina?) buscare. Inmediatamente chamou a miña atención o de rebe-rebe-reberrola (ou talvez reverrola?). Sería unha palabra sen significado concreto,
Quero continuar co actual paréntese dos graves temas que veño tratando neste blog nestes últimos tempos para retomar unha das miñas querencias: a lingua. E fágoo para continuar unha pescuda que de maneira intermitente e desorganizada veño facendo desque comecei a usar Internet alá polo ano 90 e poucos. Sempre me intrigou cal podería ser
Precisaba un lugar ao que redirixir aos galegos que teiman en usar na Rede o verbo «molar» en galego co significado coloquial castelán («gustar»; «ser estupendo»), desprazando e anulando o seu significado galego. «Isto mola», «aquilo mólame moito», etc. Así que animeime a resumir a cuestión neste blog. Por unha banda paréceme mal que copiemos
Desde 2005 (?) ando a teimar en que o nome que se lle escoita á festividade de fin/comezo de ano celta na Galiza é sumamente ridículo. Alguén colleu no seu día o nome gaélico irlandés (unha boa idea, xa que polo visto fomos os galegos quen lles trasmitimos a cultura céltica e xa que logo,
Na guerra defensiva pola supervivencia da nosa lingua e contra a castrapización, estamos perdendo a batalla da fonética, as cousas pintan mal na do léxico e mesmo na da gramática comezamos a ter un retroceso das nosas forzas. A poderosa armada mediática do inimigo fai estragos e imos perdendo posicións en territorio urbano nunha aunténtica
Xa había tempo que quería plasmar esta idea graficamente. Estes diagramas de Venn representan os conxuntos de léxico, fonética e regras gramaticais que constitúen 3 idiomas: o galego (GL), o portugués (PT) e mais o castelán (ES). As interseccións destes conxuntos son as partes comúns a cada par de idiomas (palabras, construcións, fonemas…). O primeiro
Grazas ao envío dun comunicante que dou por ben informado, entéirome de que esta faixa coas palabras de Ramón Piñeiro acerca do papel desgaleguizador da escola nos seus tempos (en realidade mudaron tanto?) a ordearon retirar -seica- do portal edu.xunta.es aos 10 minutos de se ter publicado, para ser substituída pola totalmente inofensiva que loce
¡Acabo de caer! Lo tenía delante de los ojos pero no era consciente de que lo que me estaban trasmitiendo esas palabras. Es curioso cómo las verdades tan voluminosas acaban por salir a flote, gracias a algún tipo de principio de Arquímedes sociopolítico. Es así como me he dado cuenta de que en realidad, a
Tiña pensados outros títulos alternativos para esta reflexión que agora comparto convosco: «Populismo lingüístico» e «De linguas, academias, medios e mercado». Comezar mencionándovolos coido que me axudará a acoutar a cuestión, na que pretendo criticar as clásicas posicións dalgunhas persoas que rexeitan a necesidade ou pertinencia de unha lingua dispor dunha Academia, que neste peculiar
[Publicado na revista Longa Lingua, nº 9] No curto tempo que levo residindo en Galiza, procedente da diáspora na Basconia no que poderiamos chamar un xeito de «retorno transxeracional», estou confirmando para o meu abraio e tristura a impresión que xa tiña sobre o mal galego que fala a clase política deste país. Mesmo me
[Publicado en Synapsis y como carta al director en el diario vasco El Correo] Es realmente indignante ver como sistemáticamente desde los organismos estadísticos del País Vasco y desde los diferentes medios de comunicación se niega implícitamente una realidad perfectamente constatable: en Euskadi no sólo se habla castellano y euskera, sino también gallego. Continuamente se
Comentarios recientes