A maioría da clase política galega parece dar por sentado que o proceso de desagrarización e industrialización do país (posteriormente coa habitual terceirización cara ao sector servizos) é un proceso histórico irreversible. Mais só se pode pensar así nos seguintes casos:
- Descoñecen que a condición imprescindible para pór en andamento e manter esa industrialización é a dispoñibilidade de abundante enerxía barata, principalmente fósil (petróleo, gas natural, carbón): ignorancia do papel da enerxía no metabolismo socioeconómico.
- Pensan que ese tipo de enerxía é infinita: ignorancia xeolóxica.
- Pensan que as enerxías renovables darán substituído a tempo, na magnitude precisa e en todos (ou a meirande parte) os usos, ás enerxías fósiles; e que, ademais, poderán manterse en crecemento perpetuo para manter a complexidade das sociedades industrializadas: fe irracional na tecnoloxía, parte da relixión do progreso perpetuo.
Porén, a economía ecolóxica nos di que o noso futuro volverá ser rural, como foi durante o 90% da historia do país. O monte, os campos, as rías e o mar son a única riqueza que teremos cando deixe de entrar a enerxía (e materiais derivados) fósil no noso metabolismo, algo que está moi preto en termos históricos.
Foto: Martiño Picallo (Luscofusco).
Lendo unha (moi interesante) entrevista con Joaquim Sempere, souben isto:
Coido que sacou o dato de Opción Cero. El reverdecimiento forzoso de la Revolución cubana do ferrolán-mostoleño Emilio Santiago Muíño… mais o que me interesa é extrapolar o dato a Galiza.
Se en Cuba 4/11 da poboación debería volver ao campo, iso en Galiza implicaría, sobre 2,7 millóns de persoas, o traslado de case 1 millón de persoas, de volta ao rural, cando deixe de chegar o petróleo, algo que pode ser cuestión de moi poucos anos (segundo os cálculos do Teito das exportacións, feito por Pedro Prieto). Máis de 1/3 dos habitantes do país!