Nestes días que ando inmerso na coordinación da Guía para o descenso enerxético, o libro que vai publicar Véspera de Nada, e na campaña de crowdfunding coa que o imos financiar, os meus pensamentos xiran máis ca nunca en torno ao Gran Problema. E eses pensamentos cristalizan ás veces en certas imaxes, que claramente non serei o primeiro en telas, pero que me gustaría contribuír a espallalas.
Unha desas imaxes é o paralelismo entre a relación urbes-campo e a relación homes-mulleres, ou mellor dito a relación entre o patriarcado e a muller. A cidade despreza o campo e abusa del, domínao pola forza da economía capitalista, malia ser inviable sen o seu sustentos (en forma de enerxía, alimento, auga e a práctica totalidade dos recursos que precisa para funcionar, para existir, para medrar), da mesma maneira que os homes desprezamos moitas veces as mulleres e abusamos do seu labor como sustento da vida de todos.
De aquí se deriva a necesidade non só de educar para erradicar o machismo e para o derrocamento do patriarcado, senón tamén —e comezando polos máis importantes para a construción dunha nova sociedade: nenas e nenos— para reeducar as masas urbanas no aprezo e recoñecemento da vital importancia do campo, da súa supremacía como ámbito que fai posible todos os modos de vida, incluído o urbano… aínda que se cadra non por moito tempo. A civilización capitalista-consumista-industrial-urbana vaise esborrallar e só o campo sobrevivirá, nutrindo se cadra unhas poucas e modestas entidades urbanas duns poucos milleiros de habitantes por cada moitos km2. Se non educamos a actual xeración dos nosos fillos… halles costar un grande sufrimento adaptarse a vivir e depender de novo do campo. Recuperemos o prestixio e valor do rural como paso primeiro para a nova sociedade pospetróleo.
