…O carallo é que non vai chegar para todos!

Non é que se acabe o petróleo, non. Porque por unha banda nunca se vai dar extraído todo o petróleo do subsolo (é fisicamente imposible), e por outra porque moito antes de chegar a ese punto, o seu rendemento enerxético será tan baixo que se deixará e extraer (é fisicamente e economicamente ruinoso).

Pero non é iso. O carallo co do petróleo, é moito máis sinxelo e inminente: de aquí a pouco non vai chegar para todos. De feito ese aspecto do problema foi o primeiro que eu coñecín, alá por Abril de 2008: nas noticias da Radio Galega un breve apunte informaba de que a AIE advertía de que en 7 anos (2008+7=2015) a demanda mundial de petróleo ía superar a oferta. Inmediatamente percibín que aquilo tiña un alcance moito maior do que facía supoñer o escaso e secundario espazo dedicado polo informativo radiofónico. En canto puiden pescudei un pouco na WWW, e logo dei co verdadeiro problema que estaba por tras dese anuncio —despois moitas veces repetido con variantes— da Axencia: o peak oil (o cénit, pico ou teito do petróleo).

E despois de todo este tempo que levo pescundando desde entón, ao final o problema ven volvendo ao mesmo asunto que eufemisticamente anunciaba daquela a AIE: en pouco tempo non vai haber petróleo para todos. E debido ao vital papel que xoga este elemento na sociedade actual e á nula preparación que os diversos gobernos están a tomar, as consecuencias sociais e económicas serán catastróficas, a todos os niveis. Comezará a haber personas que queden sen gasolina. Haberá agricultores que quedarán sen gasoil. Fábricas que quedarán sen subministros. Hospitais que quedarán sen material. Cidades que non poderán bombear auga. Supermercados aos que non chegará comida. Aparatos que non se poderán reparar por falta de pezas. Sectores que afundirán por falta de insumos ou por simple incapacidade de mover os seus produtos ata os mercados mundiais. Gobernos que non poderán manter os seus aparatos estatais, os servizos públicos, a lei e a orde… O impacto será progresivo (primeiro uns poucos automovilistas, uns poucos agricultores, fábricas, gobernos… e despois máis e máis e máis..!) e en cadea, e de fondo estará unha cuestión crucial e que poucos recoñecen: se temos cada vez menos enerxía dispoñible para o conxunto da economía, esta non poderá medrar, e o sistema financeiro baseado na creación de diñeiro mediante a débeda, virá abaixo como un castelo de naipes.

Isto non debería ser necesariamente traumático, se fósemos quen de sentarnos a repartir como irmáns o que vaia quedando e de renegar dos mitos do crecemento perpetuo. Pero temos probas de sobra acerca do modo en que funciona o mundo e nunca se repartiu nada democraticamente, nin nunca o rei recoñeceu voluntariamente que ía espido. O último reparto coñecido foi o de Ialta tras a II Guerra Mundial. Seguro que despois houbo outros a escala xeopolítica ou económica, pero non convidaron as cámaras da TV. Calquera persoa agás os excesivamente inxenuos, sabe que nas relacións internacionais impera unha mal maquillada lei do máis forte, e que nin para unha cuestión de sobra coñecida e probada como a mudanza climática, fomos quen de chegar a acordos realmente eficaces.

Así que tranquilos: o petróleo non se esgota. Abonda con que non chegue para todos para que a nosa civilización vaia para o carallo.